
Ποια είμαι
Δεν προσφέρω «φόρμουλες».
Δεν ακολουθώ «συστήματα».
Δεν πιστεύω στις έτοιμες λύσεις.
Καθοδηγώ τους ανθρώπους να θυμηθούν αυτά που το σώμα και η ανάσα τους ήδη γνωρίζουν.
Η δική μου διαδρομή ξεκίνησε από μια αφελή επιμονή να βρω ΤΟ νόημα σε αυτόν τον κόσμο.
Αρνήθηκα να δεχτώ ότι όλα εξηγούνται μέσα από το τράυμα και την ευθύνη των γονιών και έτσι σπούδασα Φιλοσοφία και Παιδαγωγική, αντί της trendy ψυχολογίας της εποχής.
Ήθελα να μάθω πώς να ζω, όχι απλώς “τι φταίει”.
Ήθελα κάτι πιο αρχαίο. Πιο φωτεινό. Πιο απελευθερωτικό.
Μετά ήρθε το παρ’ όλιγον θανατηφόρο τροχαίο ατύχημα, με 9 σπονδύλους σπασμένους, μια σπονδυλολίσθηση, ευθειασμός ΑΜ, κτλ. κτλ. κτλ.
Οι γιατροί μου είπαν πως το χειρουργείο ήταν “μονόδρομος”.
Εγώ είπα: “Οχι”.
Γιατρεύτηκα, σπονδύλο-σπόνδυλο, μέσα από την κίνηση, την αναπνοή και την εμπιστοσύνη.
Εργαλεία μου η κίνηση και η εξερεύνηση της, η ακινησία, η αναπνοή, ο οραματισμός,
και εξοπλισμός; οι κούνιες, ο τοίχος, το πάτωμα, ο εσωτερικός μου χώρος, η επίγνωση, τα βιβλία.
Και μόλις πρόσφατα, ήρθε η διάγνωση: “ΔΕΠΥ”. 3ου τύπου. Το υψηλό IQ με σώζει.
Και ξαφνικά, όλα βρήκαν τη θέση τους.
Ήταν σαν να άκουσα καθαρά το κάλεσμά μου:
“Να προσφέρω χώρο, χρόνο και αποδοχή
σε όσους ζουν έξω από τις γραμμές του «κανονικού».
“Και μια κοινότητα”.
Να φέρω κοντά τους διαφορετικούς ανθρώπους, να τους βοηθήσω...
Σε ποιους απευθύνομαι
Υπάρχουν μέρες που ξεχνάς τι έλεγες ενώ ακόμα μιλάς. Χάνεις κλειδιά, ραντεβού ή ευκαιρίες. Ή ξέρεις ακριβώς τι πρέπει να κάνεις αλλά δεν μπορείς να ξεκινήσεις – και όταν το ξεκινάς, δυσκολεύεσαι να το τελειώσεις. Η προσοχή σου πηδάει από ιδέα σε ιδέα. Σου λένε ότι διακόπτεις τους άλλους ή ότι δεν ακούς. Κάποιες φορές ο ήχος πράγματι δεν φτάνει. Νιώθεις ότι έχεις δυναμικό που δεν αξιοποιείται, αλλά δεν ξέρεις από πού να το πιάσεις. Ότι είσαι πολύς για κάποιους και λίγος για άλλους. Κουράζεσαι εύκολα από τον εαυτό σου και τους άλλους. Κάποιες μέρες δεν έχεις καθόλου ενέργεια, άλλες δεν χωράς στο σώμα σου από υπερδιέγερση. Και όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι κάτι πάει στραβά με σένα. Σημαίνουν ότι ο εγκέφαλός σου λειτουργεί διαφορετικά.
Ξέρεις πώς είναι να έχεις τόσες ιδέες που μπλέκονται. Να ξεχνάς πράγματα που πριν πέντε λεπτά ήταν ξεκάθαρα. Να χάνεις οδηγίες. Να δυσκολεύεσαι να μεταβείς από το ένα task στο άλλο χωρίς να χαθείς ή να αναβάλεις. Να κουράζεται ο εγκέφαλός σου πολύ πιο γρήγορα από τους άλλους. Να θες να κάνεις focus, αλλά να μην έχεις πρόσβαση στο “κουμπί”. Κι όλα αυτά να τα περνάς χωρίς να φαίνονται και χωρίς να δικαιολογούνται.
Το παρακάτω μανιφέστο δεν υπόσχεται λύσεις σε μία νύχτα. Δεν σε καλεί να αλλάξεις για να “χωρέσεις”. Σε καλεί να καταλάβεις πώς λειτουργείς, για να μπορείς να επιλέγεις πού, πότε και πώς θες να σταθείς. Είναι ένας πρακτικός χάρτης. Ένα μονοπάτι 12 βημάτων για νευροδιαφορετικά μυαλά, εμπνευσμένο από τη φιλοσοφία της γιόγκα, τη δύναμη της κοινότητας και τη δική σου πρόθεση για αλλαγή. Δεν προσφέρει συνταγές, αλλά σου προσφέρει χώρο να ξανασυναντήσεις τον εαυτό σου — βήμα-βήμα, με σεβασμό στη μοναδική σου λειτουργία. Εδώ δεν κυνηγάμε την τελειότητα. Αναγνωρίζουμε την αξία της προόδου, της πράξης, της ενσώματης εμπειρίας. Αυτό είναι το κάλεσμα. Η δήλωση πρόθεσης. Το Μανιφέστο της Μεταμόρφωσης. Το σημείο εκκίνησης για να ζήσεις αλλιώς – με περισσότερη κατανόηση, κίνηση και σύνδεση με τον αληθινό σου εαυτό.
What I love to do
Να αποδεχόμαστε τη διαδικασία της εξέλιξης ως μέρος της καθημερινότητας, όχι ως κάτι που συμβαίνει στο τέλος του ταξιδιού.
Αξίες
Η μεταμόρφωση δεν είναι ο τελικός στόχος, αλλά η διαδρομή που μας φέρνει πίσω στην αλήθεια του σώματός μας — μέσα από μικρές αποφάσεις, ρυθμό που τιμά την ασφάλεια μας, και προσεκτικά βήματα που χτίζουν την αυτογνωσία μας. Πρόοδος όχι τελειότητα
Αυθεντικότητα:
Δεν χρειάζεται να μοιάζω με κανέναν για να ανήκω. Η αυθεντικότητά μου δεν είναι ελάττωμα — είναι η βάση για κάθε θεραπεία, κάθε μεταμόρφωση. Εδώ, δεν προσποιούμαι. Εδώ, τιμώ την αλήθεια μου.
Ρυθμός & Ρεαλισμός:
Δεν απορρίπτω τους στόχους — τους ερμηνεύω με αυτοσεβασμό. Ό,τι φαίνεται βουνό, το σπάω σε μικρές αναβάσεις. Κάθε κορυφή τη γιορτάζω. Η πρόοδος δεν είναι γραμμική, αλλά είναι δυναμική. Ο ρυθμός μου είναι εργαλείο, όχι εμπόδιο.
Αποδοχή (όχι παραίτηση):
Η αλλαγή δεν ξεκινά από πίεση. Ξεκινά όταν το σώμα μου νιώσει ασφαλές. Η αποδοχή είναι το πρώτο σκαλοπάτι – όχι το τελευταίο. Όταν σταματάω να πολεμάω τον εαυτό μου, δημιουργώ χώρο για να προχωρήσω.
Πίστη & Θεϊκή Σύνδεση:
Πιστεύω στο Θεό. Όχι με τρόπο που αποκλείει — αλλά με τρόπο που συνδέει. Είμαι παιδί του Θεού, ακόμη και όταν το ξεχνάω. Η πίστη μου δεν επιβάλλεται· εμπνέει. Ό,τι δεν μπορώ να ελέγξω, το παραδίδω — και συνεχίζω με εμπιστοσύνη.
Στοργή & Κατανόηση:
Όταν αναπτύσω συμπόνια για τον εαυτό μου, ακόμη και στις στιγμές θυμού ή αδυναμίας, μπορώ να σταθώ με κατανόηση και για τους άλλους. Από εκεί ξεκινάει η κοινότητα — με τη στοργή που κυοφορώ μέσα μου.
🧠 Join the Waitlist 📩 Μπες στη λίστα αναμονής
«Η ίαση δεν έρχεται στην απομόνωση, αλλά μέσα από την κοινότητα.» — S. Kelley Harrell